KÖK HARFLER: ح ب ك
ANLAM:
حَبَكَ : Bir şeyi bağlamak, sıkı hale getirmek; iyice ve sıkıca takmak.
AÇIKLAMA:
xx
DİĞER BAZI TÜREVLER:
xx
KUR’ÂN’DA GEÇEN TÜREVLERİ:
Aşağıdaki tabloda Kur’ân’da geçen ve bu kökten gelen kelime türevleri, bunların gramatik adlandırılışları, Kur’ân’da kaç kere geçmiş olduğu belirtilmiş ve örnek bir ayet için, sûre/âyet numarası verilmiştir.
|
| Tür | Adet | Anlam | Örnek | Açıklama |
| حُبُك | isim | 1 | Hafif rüzgarların kumlarda veya sularda açtığı yollar; muhkem olanlar, sağlam vaziyettekiler. Yıldızların yörüngesi, gökyüzündeki şerit veya yol; rota veya yol. | 51/7 | Tekili: حَبِيكَة |
|
| Toplam | 1 |
|
|
|
TÜRKÇEYE GEÇEN KELİMELER:
Aşağıdaki tabloda bu kökten Türkçeye geçmiş olan kelimeler, bunların Arapça yazılışları, Türkçe anlamları verilmiştir. Bu kelimelere günümüz Türkçesinde pek rastlanmaz. Daha çok Osmanlıca metinlerde görülmektedir.
| Habîke | حَبِيكَة | Samanyolu. Çizgi. | Çoğul: Hubuk |
ÂYETLER:
DİKKAT! İncelediğimiz kökten gelen kelimeleri, Kur’an-ı Kerim’deki yerlerinde, yakın çevresindeki kelimelerle ilişkilerini gösterecek şekilde listeliyoruz. Uzun ayetlerin sadece bir bölümünü ele aldık. Bazı ayetlerin sadece bir kısmını gördüğümüz için, ayetler hakkında yanlış bir hüküm verilmemesi gerekir. Tamamını ele aldığımız ayetlerin meallerinin sonuna bir yıldız (*) işareti konmuştur.
حُبُك : İsim. Çoğul. Tekili: حَبِيكَة
| 51:7 | وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ |
| Diyanet Meali: | Yollara (yıldızların dolaştığı yörüngelere) sahip göğe andolsun ki…* |