UYUYAN YILAN 

Bir yılancı, karda kışta dağlara yılan aramaya gitti. Dağı

taşı gezdi, dolaştı.

Ölü gibi duran, kocaman bir yılan buldu. Ejderhaya benzeyen,

böyle büyük yılanı kendisi bile görmemişti.

Halkın ilgisini çekip, para kazanırım düşüncesiyle o yılanı

sürükleyerek Bağdat'a getirdi. Görenlere,

''Bayağı boğuştum. Zahmetli oldu ama sonunda ölü olarak ele

geçirebildim'' diyerek gururlandı.

Dicle nehrinin kenarında, bir peykenin üzerine yılanı

yerleştirdi. İnsanları toplayarak büyük gösteri yapmak istedi.

Bağdat şehri, bu büyük yılanın haberiyle çalkalandı. Yavaş

yavaş halk toplanmaya başladı.

Yılancı her ihtimale karşı tedbiri elden bırakmamış, kalın

iplerle yılanı bağlamış ve üzerine bir çul örtmüştü.

İnsanların merakını kamçılamak için, çulun ucundan kenarından

kaldırıp yılanı gösteriyordu. Binlerce meraklı ahmak

toplanmıştı. Daha fazla insanın gelmesi için acele etmiyordu.

Bu arada, Bağdat'ın güneşi yılanın üzerine vurdu. Sıcak

güneşin etkisiyle buzları çözülen yılan, yavaş yavaş

kımıldanmaya başladı. Halkın şaşkınlığı ve merakı daha çok

arttı. İyice ısınan yılan kendine geldi. Bağlı olduğu iplerden

kurtuldu.

Bunu gören halk bağrışarak kaçmaya başladı. Bu sırada birçok

insan ezilerek can verdi.

Yılancı ise, korkusundan kıpırdayamadı. Olduğu yerde kaskatı

kesildi. Ejderha büyüklüğündeki yılan, yılancıyı bir lokmada

yuttu. Sonra peykenin direğine sarılarak yuttuğu yılancının

kemiklerini sıkarak kırdı.

***

Ey insanoğlu! Senin nefs-i emmâren de, ejderha büyüklüğünde

bir yılan gibidir. Onun ölmüş, uyumuş görüntüsüne aldanma.

Günah işlemek için, eline fırsat geçtiğinde aniden canlanır.

Firavunluğa başlar. Yüzlerce Musa'nın ve Harun'un yolunu

keser.

Nefsinle yiğitçe savaşa gir. Riyâzet ve mücahede karlarını

yağdır üzerine. Soğuktan donmuş bir halde kalsın.Şehvet

güneşiyle nefsini canlandırırsan, seni bir lokmada yutar.