Hayvanların Dilini Öğrenen Adam

Bir gün meraklı bir genç Hz. Musa'dan hayvanların dilini

öğrenmek istedi. Hz. Musa bunun kendisine zarar verebileceğini

ne kadar anlatmaya çalıştıysa da, genç adamı fikrinden

vazgeçiremedi. Genç adam,

''Yâ Musa! Beni geri çevirmek, senin büyüklüğüne uygun düşmez.

Hiç olmazsa, kapımın önünde yatan köpekle, kümes hayvanlarımın

dilini anlayayım'' dedi.

Bunun üzerine Musa (a.s) ona dua etti. Adam sevinerek evine

gitti. Sabahleyin kapının eşiğine durdu. Hizmetçi kadın

sofranın altındaki örtüyü bahçeye silkelediğinde, yere bir

parça ekmek düştü. Evin horozu, bu parça ekmeği hemen kaptı.

Köpek,

''Niçin benim hakkıma göz dikiyorsun? Sen buğday ve arpa

yiyebilirsin. Ekmek benim hakkım'' dedi. Horoz,

''Merak etme, yarın sahibimizin atı sakatlanıp kesilecek,

kendine bol bol ziyafet çekersin'' dedi.

Horozla köpeğin konuşmalarını duyan adam, hemen atını pazara

götürerek sattı.

Adam, ertesi sabah da, ''Bakalım horozla köpek ne

konuşacaklar?'' diyerek kulak kabarttı. Köpek, ''Sen yalan

söyledin. Hani sahibimizin atı sakatlanıp kesilecekti, ben de

bol bol yiyecektim?'' dedi. Horoz, ''Sahibimiz kurnazlık

yapıp, atını sattı. At orada sakatlanıp kesildi. Sen yine de

meraklanma, yarın katır ölecek, yine size ziyafet var'' dedi.

Adam bunu duyar duymaz ahırdaki katırını pazara çıkarıp sattı.

Zarardan ziyandan kurtulmanın sevinciyle evine dündü. Kendi

kendine hayvanların dilini öğrenmenin kârlı bir iş olduğunu

düşündü.

Sabah olur olmaz yine bahçeye çıkıp horozla köpeğin

konuşmalarına kulak kabarttı. Köpek bir önceki günde olduğu

gibi, horoza kızmaktaydı.

''Hani katır? Hani bolca et? Nerede kaldı ziyafet? Sen büyük

bir yalancısın.'' Horoz,

''Hayır, ben yalan söylemedim. Katır ölecekti ama sahibimiz

onu da sattı. Sen hiç merak etme, yarın sahibimizin kıymetli

kölesi ölecek. Onun hayrına yemekler verilecek, helvalar

dağıtılacak, hepimiz güzelce doyacağız'' dedi.

Bunu duyan adam, o gün hiç beklemedi. Üçe beşe bakmadan

kölesini götürüp sattı.

Adam başına gelebilecek üç felâketten de kurtulduğu için çok

neşeliydi. Sevinç içerisinde şükürler etti. Ertesi gün

olduğunda, yine horozla köpeğin yanına koştu. Ne

konuştuklarını dinlemeye başladı.

Köpek çok kızgındı. Bu sefer, ''Günlerdir yalanlarınla beni

avutuyorsun. Hani köle ölecekti? Onun ölüm yemeği sayesinde

karnımız doyacaktı. Sen yalandan başka bir söz bilmez misin?''

dedi. Horoz,

''Yalancılığı asla kabul etmem. Horozlar yalan söz nedir,

bilmezler. Allah bizi insanlara namaz vakitlerini bildirmemiz

için yaratmıştır. Onun için vakitsiz öten horozun başı

kesilir.

Köle öldü, fakat bu evde değil. Çünkü sahibimiz onu sattı.

Açıkgöz efendimiz, bu davranışıyla malını kurtardı ama canını

kurtaramayacak. Atın, katırın, kölenin ölümü; başına

gelebilecek belâ ve musibetlerin koruyucusu olacaktı. Onları

satarak malına gelecek zarardan kurtuldu, ancak belâyı kendi

üzerine çekti. Sıra onda. Yarın sahibimiz ölecek, mirasçıları

öküzü kurban kesip, yemek dağıtacaklar'' dedi.

Bunu duyan adam, âh vah ederek Hz. Musa'ya koştu, ''Feryadıma

yetiş, beni ölümden kurtar'' dedi. Musa (a.s), ''Ok yaydan

fırlamış. Allah'ın takdiri geri dönmez. Allah'tan senin için

dileğim, huzuruna imanlı gitmendir'' dedi. Musa (a.s) daha

bunları söylerken adamın hali değişmeye başladı. Ayakları

birbirine dolandı. Üç-dört kişi alıp, evin götürdüler.

***

Akıllı kişi, işin sonunu gönül gözü ile önceden görür. Bilgisi

az olan kişi ise, iş olup bittikten sonra farkına varır.