GÜNAHLARIYLA ÖVÜNEN ADAM

Şuayb peygamber zamanında bir adam,

''Allah benim birçok ayıbımı ve günahımı görüyor, suçlarımı

biliyor, fakat lutuf ve keremiyle beni hesaba çekmiyor'' dedi.

Hak Teâlâ Şuayb aleyhisselâma, o adamı şöyle uyarmasını

emretti:

''Ey aklı kıt, doğru yolu bırakıp çöllere düşen zavallı!

Bulunduğun durumunu tam tersine söylüyorsun. Sen kaç kere ceza

aldın, farkında değilsin. Nefsinin isteklerinin esiri

olmuşsun, haberin yok. Ayağından başına kendini günahlara

zincirlemişsin. Kalbin paslanmış, ilâhî sırları göremiyorsun.

Bu neye benzer biliyor musun?

Demirci zenci olursa, duman onun yüzünde iz bırakmaz. Çünkü

yüzünün rengi dumanla, isle aynıdır. Fakat beyaz tenli bir

adam demircilik yaparsa, isin ve dumanın etkisiyle yüzü

kararır.''

Aynen zenci demirci gibi, kötülüğü âdet haline getiren insan,

işlediği günahı görmez ve vicdan azabı çekmez.

Beyaz tenli demircinin yüzünde, anında duman lekesinin

görüldüğü gibi iyilik üzere yaşayan gönlü temiz biri günahın

tesirini anlar. ''Yâ rabbi, ben pişmanım'' diyerek tövbe eder.

***

''Demirin paslandığı gibi kalpler de paslanır'' buyuran

Peygamber Efendimiz'e ashap sormuş:

''Onun cilası nedir yâ Resûlallah?'' Peygamber Efendimiz

(s.a.v),

''Zikrullahtır'' buyurmuştur.

Kalplerimizi tövbe ve zikir ile temizleyip silmeliyiz. Günah

işlediğimizde vicdan azabı çekmiyorsak, Allah'a iltica

etmeliyiz.