Çok kötü sesli bir müezzin vardı. Halkının çoğu müslüman

olmayan bir ülkede ezan okumaya başladı.

Orada bulunan müslümanlar,

''Bu çirkin sesinle ezan okuma. İnsanlar arasında kargaşaya

sebep olursun. İslâm dinine de zarar verirsin'' dediler.

Müezzin aldırış etmedi, çirkin sesiyle ezan okumaya devam

etti.

Bir gün elinde bir kat elbise, mum ve helva gibi hediyelerle

birlikte kâfirin biri çıkageldi.

''Nerede o ezan okuyan ve sesiyle bana huzur veren müezzin?

Hediyelerimi takdim edeyim'' dedi. Müslümanlar şaşırdı:

''Kendine gel. O çirkin ses insana nasıl huzur verir?''

dediler. Bunun üzerine kâfir anlatmaya başladı:

Benim çok güzel ve akıllı bir kızım var. Müslüman olmayı

kafasına koymuştu. Ne kadar öğüt verdiysem kararından

vazgeçiremedim. Geçenlerde bu müezzinin ezan okumasını

işitince çevresindekilere sormuş:

''Bu ne kadar kötü bir ses. Bu nedir?''

Kız kardeşi,

''Bu ses ezan sesidir. Müslümanlar bu sesle ibadet için

toplanırlar'' demiş. Kızım kardeşine inanmamış. Birkaç kişiye

daha sormuş. Herkes aynı şekilde söyleyince içindeki iman

sarsıldı. Müslümanlık'tan soğudu. Ben de, kızımın müslüman

olma endişesinden kurtuldum. Beni huzura kavuşturan müezzine,

bu hediyeleri getirdim.

***

Gerçekten de ezanı sesiyle güzelleştiren müezzin, dinleyenleri

başka bir âleme götürür. Bizi bizden alır. Gündelik hayatın

kargaşasından uzaklaştırır. Ruhumuza mânevî âlemin ateşini

düşürür.

Sonradan müslüman olan birçok insan, ezan sesinden etkilenerek

müslüman olduklarını ifade etmişlerdir. Bu husus bile, ezanın

güzel sesle okunmasının önemini ortaya koyar.