Bir kuş çayırlığa uçtu. Orada bir avcı tuzak kurmuştu. Tuzağın

içine buğday taneleri serpen avcı, otların arasında pusudaydı.

Kuşcağız avcıyı tanıyamadı. Etrafında dolaşmaya başladı. Kuş,

''Sen kimsin? Böyle yeşiller giyip vahşi hayatın içinde ne

yapıyorsun?''

Avcı,

''Bu dünyadan elini eteğini çekmiş bir zâhidim. Otlarla,

yapraklarla besleniyorum. Komşumun ölümü bana ders oldu. Ben

de ölüm gelmeden, âhiretim için hazırlık yapmaya karar

verdim.''

Kuş,

''Muhammed aleyhisselâmın dininde rahiplik yoktur. İnsanlara

faydalı olmak esastır. Cuma namazı kılmak, cemaatle namaza

devam etmek, insanların eziyetlerine katlanmak özellikle

tavsiye edilmiştir. Sana düşen dinin emirlerine uymak,

bidattan uzaklaşmaktır. Gel sen bu yanlıştan vazgeç. Allah'ın

rahmetine ermiş ümmetin arasına karış.''

Avcı,

''Sadece ekmek derdiyle yaşayan, eşekten farksızdır. Ekmek

peşinde koşmaktan başka gayesi olmayan insanlarla bir arada

olmak rahipliğin ta kendisidir.''

Kuş,

''Allah yolunda önüne böyle yol kesiciler çıktı mı mücadele

etmek gerekir. Bizim dinimizde, İsâ aleyhisselâmın dininde

olduğu gibi mağaraya gizlenme yoktur. Dinimiz bize, ileri

atılıp savaşmayı emreder.''

Avcı,

''Kötülüklere karşı koymak için güç, kuvvet ve yardımcı

gerekir. Gücünün yetmediği ve yardımcının olmadığı yerde

kaçmak daha uygun olur.''

Kuş,

''Sen candan dost olursan, sayısız dost bulursun. Dost olmayı

beceremezsen, yardım göremezsin. Kurt, sürüden ayrılan kuzuyu

kapar. Yalnız kalanı şeytan aldatır. Peygamberler bile, hak

yolunda kendine arkadaşlar aramıştır.''

Avcıyla kuş arasındaki konuşmalar bu şekilde uzayıp gitti. Bir

ara kuşun gözü buğday tanelerine ilişti. Avcıya sordu:

''Bu buğdaylar kimindir?''

Avcı,

''Kimsesi olmayan bir yetimin emanetidir.''

Kuş,

''Çok açım. İzin verirsen bunları yiyip karnımı doyurayım.

Zaruri hallerde, leş bile yemeye izin verilmiştir.''

Avcı,

''Kendi fetvanı kendin verdin. Zaruretin yoksa suçlu

sayılırsın. Zaruretin olsa bile, yemeni tavsiye ederim.

Buğdayların emanet olduğunu söyledim. Yemek istiyorsan

parasını vermelisin.''

Kuşun açlıktan takati kalmamıştı. Düşünüp doğru karar verecek

iradesini de kaybetmişti. Büyük bir iştahla buğdaylara

saldırdı. Buğdayları yedi yemesine ama tuzağa da yakalandı.

Tuzaktan kurtulmak için Yâsîn ve En‘âm sûrelerini okudu, ama

fayda vermedi.

Kuş tuzağın içinde,

''Zâhidlerin büyüleyici sözlerine kananların hali böyle olur''

dedi.

Bunu duyan avcı şöyle seslendi:

''Hayır, öyle değil. Haksız yere yetim malını yiyenlerin sonu

bu olur.''

Tedbirini Önceden Al

Bir kervan, geceyi geçirmek için yolda konakladı.

Kervandakiler uyuyunca, kervanı korumakla görevli bekçi de

uyudu.

Bu durumu fırsat bilen pusudaki hırsızlar, kervanı soyup

soğana çevirdiler.

Sabahleyin uyanan kervan halkı, mallarının yerinde yeller

estiğini gördü. Hemen kervanı korumakla görevlendirdikleri

muhafızı arayıp buldular.

''Mallarımıza, develerimize ne oldu? Hesap ver.'' Muhafız,

''Gece hırsızlar geldi, ne var ne yok hepsini alıp

götürdüler'' dedi. Kervandakiler,

''Boynu kopasıca sersem adam! Sen ne yaptın?'' dediler.

Muhafız,

''Ben ne yapabilirdim ki? Onlar hem kalabalık hem de

silâhlıydılar'' dedi. Kervandakiler,

''Madem onlar çoktu, başa çıkamayacağını anlayınca, bari

bağırıp çağırıp bizi uyandırsaydın'' dediler. Muhafız,

''Bağırmak istedim ama bıçak gösterip acımadan seni öldürürüz

diye tehdit ettiler. Korkumdan nefes bile alamadım. Ama

istiyorsanız, şimdi istediğiniz kadar bağırabilirim'' dedi.

***

Ölüm gelmeden önce feryat et. Ölümden sonra ağlama, fayda

getirmez. Felâket başına gelmeden ağla ki, geldikten sonra

ağlamak işe yaramaz. Yâsîn'i, şeytan yolunu kesmeden önce

okursan, şeytanın gücü sana yetişmez.